De Chinese muur, het terracottaleger en een bezoek aan het researchcenter voor panda’s. Drie hoogtepunten van China, maar na al die steden hadden we zin om meer naar de natuur te gaan. Al moet je er van bewust zijn dat in China, een nationaal park altijd een beetje zal zijn zoals een schoolreis. Ze hebben het liefst dat je gewoon netjes de bus neemt overal naar toe, vooral zelf niet meer dan honderd meter wandelt en dat je ook wel gewoon Chinees kan.
Regelmatig ga je hier updates zien verschijnen over onze reis: live of iets minder live. Dit laatste stuk over onze reis door China, schrijf ik vanop het strand in de Filipijnen.
Woensdag 30 november
Net zoals gisteren gaat ook vandaag de wekker weer vroeg. Gelukkig mogen we onze backpacks achter laten en kunnen we dus enkel gepakt met een kleine rugzak de komende dagen op pad. Om acht uur zitten we op de bus en dat zullen we tien uur doen vandaag.
Gelukkig zijn de zitplaatsen ruimer dan onze lange busreis in Indonesië enkele jaren geleden dus we kunnen onze benen min of meer kwijt. Het verkeer in de stad is al druk dus we doen er tweeënhalf uur over om uit de stad te raken. Na meerdere korte eet-, plas- en benen strek- stops komen we aan in een toeristisch dorpje rond de ingang van het nationaal park.
Dit stadje is er helemaal op voorzien en bevat eigenlijk alleen maar hotels, restaurants en een supermarkt. Echter zijn de voorzieningen niet optimaal: in de goedkopere prijscategorie zal je namelijk nergens een verwarming vinden. Zo ook wij in ons hotel: gelukkig was er wel een elektrisch deken want temperaturen rond het vriespunt zijn toch verre van ideaal om zonder enige verwarming te slapen.
Donderdag 1 december
Als het gaat over populaire natuurparken, dan staan we graag vroeg op. Net zoals in Kroatië, stonden we vlak na openingstijd in het Jiuzaighou park. Vreemd genoeg mochten we dat nog een halfuur doen: het park opende om acht maar de kassa’s pas om half negen…
We springen op de eerste bus naar het uiterste punt van het park en zijn van plan om hele stukken te lopen tussen verschillende stops in. Echter dat was het plan. Totdat bleek dat men in het laagseizoen zo goed als alle hikingtrails sluit.
Een groot hek inclusief prikkeldraad scheidden ons steeds weer van een wandelpad, dus er zat niets anders op dan de massa volgen. Dan wil dus zeggen een bus nemen door heen het hele park, bij elke stop eraf voor de prachtige meren of watervallen te bewonderen.
De natuur in het park is echt prachtig, maar het was toch wat een tegenvaller doordat we er niet echt konden wandelen. Zelfs wandelpaden van enkele honderden meters tussen twee meren waren gesloten. Het is toch een hele andere ervaring als je er kan wandelen en zo van meer tot waterval kan gaan…
Opnieuw een nacht in onze koude kamer en spontaan wordt het minder erg dat de wekker morgenochtend weer vroeg staat.
Vrijdag 2 december
Vandaag doen we hetzelfde als twee dagen geleden: namelijk vroeg opstaan en tien uur op de bus zitten, weer het hele eind tot Chengdu. We eten wat bij ons favoriete zaakje om de hoek: een grote om verse noodles wordt voor onze neus gezet en die slurpen we met smaak op.
Zaterdag 3 december
Voor de vijfde ochtend op rij gaat de wekker vroeg: voor dat de verkeersdrukte de stad in zijn greep heeft, rijden we naar het iets zuidelijker gelegen stadje Leshan. We schuiven aan tussen de groepen Chinezen en kopen ons een ticketje voor het park rond de bekende Giant Buddha. Er zijn enkele tempels, wat eetzaakjes en eerst en vooral veel trappen die je op moet. Na deze klim sta je naast het immense hoofd van de boeddha: een mens zou zo in zijn oor of neus passen.
Een grote cirkel op de grond trekt mijn aandacht: op de pijlen op de grond staan verschillende steden en de afstand (in vogelvlucht) tot daar. Heel leuk om zo de steden te zien waar we onze reis, die exact vijf weken geleden begon, ons al gebracht heeft. Zo zie ik Amsterdam (een korte stop tussen twee vluchten), Moskou (waar we aan boord gingen van de mytische Transmongolië Express), Ulaanbaatar (het begin- en eindpunt van onze onvergetelijke tijd in Mongolië) en Beijing (waarvan we ook alweer meer dan 1600 kilometer verwijderd zijn).
Daarna beginnen we aan iets dat eigenlijk best geestig is: we schuiven aan op de steille trappen tussen hordes selfienemende Chinezen. Sommige hebben matchende outfits aan, anderen dan weer bijna hetzelfde kapsel, maar een ding hebben ze allemaal gemeen. Er moeten en zullen zeer veel foto’s genomen worden. De trap heeft negen bochten en na al dat gedraai, staan we aan de (grote) voeten van het 71 meter hoge beeld. Het valt me op de dat zijn hoofd en voeten meer detail bevatten dan de rest van zijn lichaam, al zal dit deel waarschijnlijk eenvoudiger om te onderhouden zijn.
Zondag 4 december
Is er iets fijner dan uitslapen op zondag? Ja hoor: dat is uitslapen op zondag, een heerlijke douche nemen en uitgebreid ontbijten. Daarna nemen we de bus naar de stad waar we wat door de winkelstraten kuieren. Dat is best een belevenis: we lopen bijna verloren in winkelcentra waar ze lekker efficiënt, alles bundelen. Zo vind je op de min één alle schoenen, op de ene verdieping alle vrouwenkleding en op een andere weer alles voor mannen of kinderen. Of een winkelcentrum met geen enkele keten, waar alles uitgestald staat of doodleuk nog in grote kartonnen dozen zit, midden in de winkel. Op de straat staat er voor elk winkeltje iemand met een ratel, megafoon of als je geluk hebt, beide én staat er nog luide muziek op ook. Dit alles om jou naar hun winkel te lokken. Ik moest dan ook regelmatig in Pieter zijn oor schreeuwen, gewoon om elkaar te kunnen horen doorheen de massa.
’s Avonds verhuizen we naar een hotel dichtbij de luchthaven want de ochtend nadien gaat de wekker wel héél vroeg.
Maandag 5 december
Met een vlucht die vertrok om half acht, was de airportshuttle gruwelijk vroeg. We moesten namelijk vertrekken om 4u15 volgens het personeel met als resultaat dat we om half vijf in de vertrekhal de slaap nog uit onze ogen stonden te wrijven. Mijn persoonlijke berekening dat om kwart over vijf vertrekken toch echt wel goed zou zijn, bleek jammer genoeg waar. De incheckbalie zou pas open gaan om zes uur, dus we mochten ook eerst nog anderhalf uur wachten met onze rugzakken bij de hand.
Een aangename vlucht van twee uur en half later komen we aan in Hong Kong: een soort van bijzondere provincie van China. Eerder in Chengdu zijn we effectief China uitgestempeld dus mijn teleurstelling is dan ook groot als we gewoon een soort van stickerpapiertje krijgen in plaats van een mooie stempel. En dan moeten we ook nog zorgen dat we dat minipapier (het meet ongeveer drie x drie centimeter) niet kwijt raken gedurende onze trip in het land. Gelukkig gaat dat de enige teleurstelling blijven die we in Hong Kong ervaren.
Nadat we ingechecked zijn in onze leuke hostel, gaan we binnen in een klein, anoniem noodlezaakje. We kregen in de hostel namelijk de tip dat ze hier lekkere shrimp dumplings hebben. Een tafelgenote helpt ons meteen bij het bestellen en wat later staat er een dampende kom noodlesoep met de befaamde dumplings in, voor onze neus. We slurpen alles op en nemen daarna de ferry naar Hong Kong Island. We spotten street art en bezoeken tempels waar de sterke wierookgeur je bijna bedwelmt, gaan met de massa mee op de mid-level-escalators en trakteren onszelf op een ijsje onder een zonnetje met twintig graden. Bijzonder om te denken dat we twee weken eerder nog diezelfde temperatuur onder de nul graden hadden en dat we nu eindelijk weer gewoon in een jeansbroek en een trui kunnen rondlopen.
De dag afsluiten doen we in het voormalige politiekantoor: nu omgebouwd tot een soort van shoppingmall slash restaurants slash werkplek slash place-to-be. Helemaal hip dus en ideaal om onze eerste dag in Hong Kong af te sluiten: east meets west.
De cijfertjes
Aantal stempels in paspoort: 1 (totaal 4 – al was het niet echt een stempel)
Aantal plaatsen bezocht: 4. (totaal 17)
Aantal foto’s genomen: 641 (totaal 4658)
Vervoersmiddelen gebruikt: bus, vliegtuig en een dubbeldekkerbus. (totaal 9: vliegtuig, bus, metro, trein, tram, minibus, taxi, Russisch busje en dubbeldekkerbus.)
Treinleven: voorlopig even geen trein meer (totaal 171u34 – 10483km)
Aantal spullen kwijtgeraakt: 0. (totaal 1)
En verder?
Hong Kong is voor ons een middelpunt (al ligt het niet exact in het midden van de reis). De overgang tussen onze Transmongolische treinreis en Zuid-Oost-Azië. Een overgang qua cultuur maar ook vooral van temperatuur: hier sturen we dan ook al onze warme kleren naar huis. Na Hong Kong reizen we door naar de Filipijnen en gaan we definitief voor lekkere tropische temperaturen en mooie zandstranden.
Wil je niets missen, schrijf je dan zeker hiernaast in op de nieuwsbrief en mis geen enkele blogpost.
Haha ik kan me heel goed voorstellen dat je even klaar bent met treinen, dat had ik ook na het treinen door Rusland, Mongolië en China ;p Die treinen in China zijn nog best fijn wat betreft de bedden, maar wat die mensen allemaal doen in zo’n trein, de hele dag en nacht door… Het blijf een maf volkje :p Veel plezier op de Filipijnen nog chica!
Kerstmis in de Filipijnen, het is eens wat anders hé! Tot straks op de Skype! mama x
Zo leuk om alle blogs van jullie treinreis te lezen. Ik waan me weer even helemaal terug! Ga heerlijk genieten van de rest van jullie reis; een heerlijk vooruitzicht!
Super leuk om te lezen, jammer dat je niet kon wandelen in het park, dat maakt de ervaring toch minder. Ik ben benieuwd naar Hong Kong, hoor er zoveel goede verhalen over, zou het ook leuk zijn als hoogbouw niet helemaal je ding is?
Wat jammer dat jullie niet konden hiken in het natuurgebied! Dan ervaar je het toch anders. Evengoed zijn jullie foto’s mooi. Lekker dat jullie na Hong Kong de warmte tegemoet gingen. Ik heb al geweldige foto’s gezien. Kom nu even bijlezen 😉