Coconut beach op Koh Rong is het meest paradijselijke strand waar we ooit al geweest zijn. Helderblauw water, een wit zandstrand en vooral het is er rustig en wat afgesloten van de buitenwereld. Geen wifi en we slapen er in een tent op het strand met geruis van de zee als slaapliedje. Jammer genoeg kunnen we hier niet eeuwig blijven en zetten we onze reis weer verder over land richting Siem Reap. Gewapend met een niet zo fijn souveniertje…
Regelmatig ga je hier updates zien verschijnen over onze reis: live of vooral iets minder live. Deze keer over het paradijselijke Koh Rong en onze tocht naar Siem Reap, geschreven vanuit vliegtuig naar huis.
Dinsdag 10 januari
’s Ochtends heel vroeg (of ’s nachts, ’t is hoe je het bekijkt) worden we gewekt om vijf uur voor een speciaal natuurfenomeen. In de baai leeft er namelijk lichtgevend plankton. Ik had het om eerlijk te zien iets imposanter verwacht, omdat ik van dit fenomeen al prachtige foto’s heb gezien. Af en toe zie ik op de kust de felblauwkleurige stipjes, maar vooral in de zee zelf kan je de lichtjes zien als je er een T-shirt onderhoudt. Ik kruip alleszins na een kwartiertje weer mijn bed in…
Omdat een prachtig wit zandstrand nu eenmaal gemaakt is om ervan te genieten, doen we dat dan ook. De hele dag brengen we door op het strand: regelmatig verhuizen we naar de schaduw want de lucht is strakblauw en de zon brandt op onze huid. Gelukkig heeft onze verblijfplaats een kast vol boeken en tijdschriften en ik ben dan ook wel blij verrast om wat Nederlandstalige lectuur aan te treffen. Voor de lunch heffen we onze luie kont op en wandelen we naar één van de vier andere zaakjes die het strand rijk is.
’s Avonds heeft de eigenaar een leuke verrassing voor iedereen: we krijgen een wensballon om op te laten. Dat is eigenlijk een papieren ballon die je op laat door middel van de warmte van een blokje was. Ik vond het helemaal geweldig want dit wou ik ooit eens gedaan hebben, dus blij ei om het op zijn Nederlands te zeggen. De rest van de avond praten we met onze tafelgenoten: een gezellig Nederlands koppel die net een georganiseerde fietsvakantie door Vietnam achter de rug heeft. Ik vond het best grappig om te bedenken dat zij (leeftijdscategorie 50-65) net dezelfde motorrit achter de rug hebben als wij. Zeker als ik dan hoor dat ze met een grote koffer reizen, moet ik helemaal glimlachen om het plaatje in mijn hoofd.
Woensdag 11 januari
Omdat we toch een klein beetje meer van het eiland willen zien dan enkel ons paradijselijk strand, gaan we vandaag mee met nog een tiental anderen van onze Coconut Beach een dagtrip maken met een houten vissersboot. De kapitein en de matroos zijn twee behendige kerels en voorzien ons van water en wat koud bier en manouvreren de boot probleemloos over het water. Gelukkig is de zee rustig vandaag en niet zo woelig als onze boottocht hierheen.
We brengen de hele dag door op, in en langs het water. We stoppen om te snorkelen en gaan aan wal bij de hoofdpier waar we lunchen in één van de vele zaakjes. Als ik de drukte hier zien, ben ik zo blij met ons afgesloten strand, waar enkel een aarden weg naar toe loopt. Wat later gaan we op een tweede plaats snorkelen en daarna vangen we ons eigen avondeten. Al moet ik zeggen dat ik vooral blij was dat een Portugees en de twee Cambodjanen veel gevangen hebben, want bij mij wou er geen enkele vis bijten en had ik er nu nog gezeten met een rammelende maag.
We waden doorheen de zee naar de kust en eten onze maaltijd op Long Beach terwijl de zon kleurrijk ondergaat. Op de boottocht terug haalt de matroos nog een fles rum boven voor een kleine borrel en dan nemen we afscheid. De kapitein en matroos gaan niet aan wal: zij wonen en slapen op hun boot.
Donderdag 12 januari
Vandaag genieten we weer van het mooie strand, zolang de zon schijnt tenminste. Na de middag verstopt de zon zich achter grijze wolken en dat zal zo blijven voor de rest van de dag. We kuieren naar laatste zaakje op het strand want we hebben gehoord dat daar wel wifi zou zijn. Niet dat ik dit gemist heb de voorbije dagen, maar we loggen even in en boeken ons een dak boven het hoofd in Phomn Penh voor morgen en in Siem Reap voor de dagen erna.
Morgen gaan we namelijk weer naar het vasteland gaan. De eindbestemming is Siem Reap maar omdat het zo’n ontzettend eind is van Koh Rong, besluiten we om deze lange trip te onderbreken in de hoofdstad, ongeveer halverwege. Die avond eten we elk een ander gerecht, maar beide met kip. En dat zal geen gelukkig toeval blijken de dag nadien.
Vrijdag 13 januari
Die ochtend blijkt al gauw dat we niet helemaal goed zijn. We eten beide vers fruit met muesli: bij mij vol smaak, bij Pieter al een stuk minder omdat hij zich niet goed voelt. Daarentegen voel ik mij gewoon wat slapjes maar niets bijzonder. De wandeling naar de pier om negen uur lijkt verder dan normaal en we hebben beide meer last van de hitte. Wat gek is, want zo ontzettend warm is het nog niet en we zijn deze fijne temperaturen van dertig graden nu al wel echt gewoon na zes weken. De boottocht loopt voorspoedig en de speedboot vaart soepel over de lichte golven.
Eens aan wal moeten we nog twee uur wachten alvorens onze minibus naar de hoofdstad vertrekt. Omdat Pieter zich slechter en slechter voelt, brengen we deze door naast een ventilator in een restaurantje. Terwijl ik nog een broodje als lunch eet, trekt mijn wederhelft zich een tijd terug in het toilet. And so it begins! Op de minibus voel ik me slechter en slechter: koud en warm en stevige stompen in mijn maag. Gelukkig heb ik blijkbaar een goed travelkarma want tijdens de plasstop zie ik de schoonste toiletten OOIT langs de kant van de weg. Nadat ik weer kennis maak met mijn ontbijt en lunch gaat het verder bergaf. We zijn beide stikkapot als we aankomen in Phnom Penh. We checken snel in en gaan op bed liggen met een fles water en een zakje O.R.S. van Care Plus. Ik maak al gauw vriendjes met de wc-pot en we zijn onafscheidelijk gedurende de avond. We hebben dus voor de eerste keer deze reis écht pech: we hebben beide een voedselvergiftiging opgelopen.
Zaterdag 14 januari
En het is nog niet afgelopen: vandaag zetten we namelijk onze reis verder naar Siem Reap. We skippen het ontbijt en de lunch en knabbelen voorzichtig op een graankoekje. Omdat we pas gisterenavond onze bustickets gekocht hebben, hebben we dus de meest luxe bus uitgekozen. Ziek zijn op een bus is nooit fijn, maar dit exemplaar had goede stoelen, beenruimte, een werkende airco en frequente, korte stops. Ideaal als je spijsvertering niet doet wat ie hoort te doen.
De busrit loopt, los van onze gemoedstoestand, voorspoedig en we komen netjes op tijd aan in Siem Reap. We maken kennis met een tuktukchauffeur en besluiten dat we overmorgen naar de Angkor tempels gaan met hem. Morgen lassen we echter een dagje platte rust in omdat we beide nog ziek zijn.
Coconut Beach, Koh Rong
Zondag 15 januari
De hele dag brengen we door in de schaduw en onze slaapkamer. We rusten, wagen ons voorzichtig aan een eerste maaltijd en drinken veel water om niet te dehydrateren. Uiteindelijk zullen we elke dag ons weer een beetje beter gaan voelen en na negen dagen zijn we weer de oude.
Coconut Beach, Koh Rong
Maandag 16 januari
Vandaag gaan we de hele dag op pad met Lee, onze tuktukchauffeur voor de komende twee dagen. In de buurt van Siem Reap heb je de wereldberoemde tempels van Angkor, die het net niet schopte tot één van de zeven nieuwe wereldwonderen.
Victory Gate van Angkor Thom
We beginnen met wat ze de ‘small tour’ noemen, simpelweg omdat de afstanden tussen de vijf verschillende tempels korter is dan bij de ‘big tour’. Omdat ik geen fan ben van drukte en uiteraard besef dat dit de meeste bezochte plaats is in het land, doen we de toer tegen de klok in en houden we de twee bekendste tempels tot het laatste.
Versiering in de Chau Say Tevoda tempel
We bezoeken zeven verschillende tempels, omdat onze gids ook nog extra stopt aan twee tempels die op de route liggen. Eenvoudig gezegd zijn de tempels gebouwd tussen de negende en de dertiende eeuw, allen in opdracht van een koning, en zijn het ofwel hindoeïstische ofwel boeddhistische tempels. Zijn allemaal prachtig versierd met miniscule decoraties en uitgehouwen beelden. Het moet hier ontzettend indrukwekkend geweest zijn in de gloriedagen.
Ta Prohm
De drie meest bekende tempels van Angkor liggen op deze route. De eerste van deze drie is Ta Prohm, beter bekend als de Tomb Raider tempel waar Angelina Jolie rondhuppelde tussen de overwoekerde tempels. Angie heb ik er niet gezien, wel busladingen vol Chinese toeristen die het niet zo nauw nemen met de regels.
Bayon in Angkor Thom
Ze hebben pech: mijn opgekropte frustratie over de slechte manieren van sommige Chinese toeristen, moeten er enkele ontgelden. Zo fluit ik een kind terug dat, met goedkeuring van zijn ouders, onder een hek kruipt en op een tempelmuur klimt én wordt het oude vrouwtje dat mij en de vijftig mensen achter mij voorsteekt, door mij kordaat naar het einde van de rij doorverwezen.
Angkor Thom
De voorlaatste tempel die we deze dag bezoeken is een van mijn favorieten: Angkor Thom. Voor de Bayon tempel die gelegen is op dit grote domein, wou ik heel graag in levende lijve bewonderen. De naam zegt je misschien niets, maar de grote gezichten herken je vast wel.
Op het terrein komen we een groepje monniken tegen waarvan er één heel graag met ons op de foto wilt. Uiteraard vinden wij dit niet erg op voorwaarde dat zijn collega ook met ons fototoestel dit moment wilt vastleggen. Blijkbaar zijn zelfs monniken niet imuum voor de blonde haren van mijn wederhelft!
Poseren bij Angkor Thom
Angkor Wat is de laatste op het programma. Omdat het hier een zeer populaire plaats is om de zonsopgang te bekijken, voelde ik er niet veel voor om deze ’s ochtends te bezoeken. We zijn er in de late namiddag en als we helemaal klaar zijn, is het vlak voor sluitingstijd waardoor we de drukte fijn hebben kunnen ontlopen.
Angkor Wat
De cijfertjes
Aantal stempels in paspoort: 1 (totaal 8)
Aantal plaatsen bezocht: 2. (totaal 34)
Aantal foto’s genomen: 843 (totaal 8157)
Vervoersmiddelen gebruikt: boot, speedboot, minibus, bus en tuktuk . (totaal 16: vliegtuig, bus, metro, trein, tram, minibus, taxi, Russisch busje, dubbeldekkerbus, boot, tricycle, habal-habal, scooter, monorail, tuktuk en speedboot.)
Treinleven: voorlopig even geen trein meer (totaal 171u34 – 10483km)
Aantal spullen kwijtgeraakt: 0. (totaal 1)
En verder?
Gewapend met onze driedagenpas, zullen we de tempels van Angkor nog een tweede dag bezoeken. Dit keer kiezen we voor de grote toer en nemen we er ook nog een verder gelegen tempel bij. We rusten nog een dagje uit aan het zwembad zodat we kunnen uitblazen van de twee vermoeiende dagen en onze voedselvergiftiging. Maar natuurlijk bezoeken we ook onze laatste avond de bekende Pub Street. Daarna gaat onze reis verder naar het laatste land van onze reis: Thailand.
