Island-life op Ko Samui.

Thailand was onze tweede kennismaking met Azië: in juli 2014 reisden we drie weken met de trein, bus, boot en het vliegtuig door dit populaire backpackersland. Benieuwd naar onze volledige route? Dit vind je hier en hier.

In augustus neem ik je elke dinsdag mee op reis naar Thailand in deze Thailand Tuesday! Deze week beginnen we met het leven op een eiland in Ko Samui in de Golfkust.

Aaaah, island life! Geen vakantie zonder water, liefst in de vorm van een aantrekkelijke zee met helder water (ik heb het dus niet over jou, Noordzee). Op een eiland heb je meteen een soort ultiem gevoel van vrijheid en waan je jezelf als snel in een paradijs. En dat gevoel hebben mijn vriend en ik al enkele malen mogen ervaren. Zoals je kon zien in onze reisroute door Thailand, waren we halverwege onze reis wat uitgeregend in Ao Nang, Krabi. We besloten om naar paradijselijkere oorden te trekken en begonnen aan onze reisdag. Na een trip met een minibus, nog een minibus en een ferry kwamen we aan op het grootste eiland van de Golfkust. Ko Samui gaf ons een regenachtig welkom maar onze dagen hier waren zalig. Hier trakteerden we onszelf op een verblijf in het design Sunday’s Sanctuary. Dit moderne hotel heeft een fijn zwembad, ruime kamers met een hippe betonnen look en vooral een heerlijke buitenruimte waar je in de zetel kan hangen met een boekje en ’s ochtends van je ontbijt kan smullen. De eerste dag trokken we er te voet op uit naar het nabijgelegen Bophut, meer bepaald naar het centrum dat bekend staat als Fishermen’s Village. Hier schuilden we voor de regen in een van de vele gezellige café’s onder het genot van een lekkere cappuccino.

Om de hoek van onze verblijfplaats was er een soort van kermis/avondmarkt waar we twee keer gegeten hebben. We lieten een ritje op het mini-reuzenrad aan ons voorbij gaan maar zeiden geen neen tegen enkele porties heerlijke noodles en ribbetjes. Enkele straten verder huurden we een scooter zodat we moeiteloos het eiland en de verschillende stranden konden ontdekken. Het eerste waar we naar toe reden was de tempel met het grote Boeddhabeeld, genaamd Big Buddha. We parkeerden onze scooter en trokken onderaan de grote trap onze schoenen uit. Gelukkig waren de treden bezet met witte tegels want met de hoge temperaturen hadden onze voeten al warm genoeg bij de tocht naar boven. Boven gekomen keken we verwonderd naar dat grote, gouden, glimmende beeld dat fel afstak tegenover de blauwe hemel. Met de geur van wierook vers in de neus, kropen we opnieuw onze scooter op, op zoek naar een fijne strandspot. Die vonden we op Shaweng beach: een lang stuk strand vol beachbarretjes. Na een verfrissende duik in het heldere water, genoten we van een frisse Chang.

We besloten een andere route terug te nemen en reden langs een lokaal restaurant langs de kant van de weg. Hongerig stopten we en keken nieuwsgierig rond. Er kwam al snel iemand naar ons toe en hij vertelde dat ze een buffet hebben voor een fijn prijsje. Dat hoefde hij ons geen twee keer te vertellen! We schoven aan en kregen een pot voor onze neus gezet. Een pot kolen met een soort van omgekeerd vergiet met een brok dierlijk vet, in de ophellende randen kon je dan in heet water je noodles koken. Het was een soort van kruising tussen een fondue en gourmet en kookpot. We waren helemaal mee met de Thaise gezinnen die hier zaten, denken we, want we werden toch wat vreemd bekeken 🙂 Buikje rond gegeten dus voor elk vier euro!

Vlakbij het nieuwe grote shoppingcenter was er een avondmarkt waar veel handgemaakte producten verkocht werden. Het shoppingcenter zelf was modern: de betonnen structuur was opgezet rond een open tuin. Tussen de kleine, hippe winkels waren twee jonge violistes aan het optreden. De volgende dag trokken we verder rond op dit grote eiland (50km rond) en stopten we bij de Hin Ta en Hin Yai-rotsen. Deze rotsen worden grootvader- en grootmoederrots genoemd omwille van hun sterke gelijkenis met de menselijke geslachtsdelen.

Ook bezochten we de Namuang watervallen in het zuiden van het eiland: jammer genoeg is men erin geslaagd om een toeristisch park te bouwen op de weg naar de waterval. Hier hebben we dan maar elk 50 baht betaald en gezorgd dat we hier snel door waren om dan aan de stevige wandeling/beklimming naar de 80m hoge waterval te beginnen. Pittig was het wel, omhoog klauteren aan boomwortels maar het uitzicht was fantastisch. We overzagen het volledige eiland en in de verte konden we de zee en enkele naburige eilanden zien, en het natuurlijke zwembad moesten we enkel delen met enkele vlinders. Dit maakte de “water park” afzetterij helemaal goed. Laat die tientallen toeristen maar drummen in het onderste ‘zwembad’ 🙂

We kwamen onderweg ook nog een échte Italiaan tegen waar we overheerlijke verse pizza bestelden uit de Italiaanse kaarten. Dat vind ik nu zo fijn aan het island-life: je kan te voet je omgeving verkennen, relaxen op de mooiste stranden en plekken, tot rust komen en de drukte van de stadjes opzoeken. Je kan een scooter huren om zo verschillende plekken te bezoeken en op zoek te gaan naar restaurants en leuke plaatsen die juist niet in de stadjes liggen. Eenmaal terug in Bo Phut kochten we tickets voor de ferry en bus zodat we de dag nadien vlot in het treinstation van Surat Thani zouden raken. Daar zouden we nogmaals de nachttrein nemen naar onze volgende bestemming met een zware geschiedenis…

Waar heb jij al genoten van het island-life?

Deze artikels vind je ook vast leuk:

Een complete route om drie weken te backpacken door Thailand.

De historische plek Kanchanburi

Meer island life op Koh Mook