Midden september was het de Brabantnacht, een fantastisch initiatief van Visit Brabant (neem een kijkje op de site!). Het werd dit jaar voor de eerste keer georganiseerd en is een samenwerking met de provincie Noord-Brabant en acht unieke locaties. Ik koos voor de stad Breda en liet me in vervoering brengen door Bredaphoto en zag er details van foto’s die ik anders nooit zag. Het fotofestival is de ideale gelegenheid en de Brabantnacht was mijn eerste kennismaking met de stad. Maar vast en zeker niet mijn laatste bezoek aan deze Brabantse stad, net over de Belgische grens. Benieuwd wat Breda zoal te bieden heeft? Ik ga je wel waarschuwen: dit is een blog met véél foto’s!
Brabantnacht in Breda
De avond begint met een bijzondere kijk op de foto’s van een Magnum-fotograaf op een unieke site vlakbij het station. De locatie is top: het oude industriële gebouw De Faam, een suikerwerkfabriek. Me lang aan de architectuur vergapen deed ik niet, nu was ik er voor een tentoonstelling van Belgische trots Carl De Keyzer.
Cuba La Lucha, zijn expositie over Cuba. Het was een tentoonstelling in het donker dus met de zaklamp in de hand bekeek ik de verschillende werken. Meestal kijk ik naar het geheel van een beeld maar door het belichten van de foto’s zette ik letterlijk kleine stukjes in de spotlights. Zo had ik nu meer oog voor de details op het beeld.
En laat dat nu ook net perfect aansluiten bij het onderwerp van de fotoreeks. De overgang van een communistisch naar een kapitalistisch land is net zo prachtig zichtbaar in de details. Van een woonkamer waar Che neerkijkt op een man met een T-shirt met FBI-opdruk, die dan op zijn beurt weer kijkt naar een jonge knaap die zijn beste bokstalent bovenhaalt. Uiteraard had de spectateur een Cubaanse sigaar in zijn mond.
Via de Museumstraat kwam ik bij een soort van communistisch-kapitalistisch collectief Stek, waar verschillende ondernemers hun talent tentoonstellen. Iedereen is welkom maar je mag er je pas ‘vestigen’ als iedereen vindt dat je in de groep past. Huur betalen doe je door klusjes uit te voeren op het terrein. Een soort van moderne interpretatie van de tentoonstelling van Carl De Keyzer als het ware. Maar alleen daarvoor waren we niet hier, tussen de bonte verzameling van caravans, oude bussen en zelf geknutselde hutjes, is er de Keuken van het Ongewenste Dier. Een unieke insteek: men maakt er hapjes van maatschappelijk niet aanvaarde dieren. Wat is dat nu voor een beest? De schipholganzen en de stadsduiven zijn er al maar twee om op te noemen.
Met mijn zaklamp in de hand loop ik verder over het donkere terrein en zet ik nog meer fotoreeksen in de spotlight die ze verdienen. Onderweg naar Belcrum Beach kom ik twee prachtige versierde steltenlopers tegen, een lichtpunt in het donker. Op het stadsstrand had ik maar al te graag met een drankje neergeploft met mijn voeten in het zand. Maar ondanks de leuke deuntjes nam ik afscheid van deze kant van de stad en stapte ik aan boord bij schipper Thijs. Met zijn tienen op deze oude sloep en met mijn kont op een houten blok, nam hij ons mee over het water langsheen fototentoonstellingen. Ondertussen lekker zwaaien naar de andere verlichte sloepen natuurlijk.
Het laatste stuk van het programma bracht ons in het Chassépark waar we verschillende exposities zagen. Op grote doeken zagen we niet enkel getatoeëerde lijven maar ook ouderwetse tankstations in de woestijn van de Verenigde Arabische Emiraten en dagelijkse kleine ergernissen, waren er present. (Lees hieronder meer onder het kopje Bredaphoto.)
Kan je een gezellige avond beter afsluiten met een drankje en een hapje? Ja dat gaat zeker: door met een hapje en een drankje te genieten van een fijn akoestisch optreden!
Hotel Nassau
Na een een fijne avond in fijn gezelschap, kruip ik onder de lakens in het heerlijke Hotel Nassau. Het eerste luxury lifestyle hotel van Brabant is gelegen op, of moet ik zeggen in?, een toplocatie. Het is een aaneenschakeling van prachtige renoveerde panden met toch als hoogtepunt de neogotische kapel. ’s Ochtends bij je ontbijt kijk je uit op de kapel en kan je er dromen over de feesten die je er wilt geven of hoe de kloosterzusters hier hun zondes opbiechtten. Dromen: dat heeft hotel Nassau heel graag dat je doet. Hun slogan is niet voor niets “Onze gasten komen niet naar Hotel Nassau Breda om te slapen, maar om dromen te beleven.” Maar wees gerust: slapen doe je er overheerlijke op de degelijke matrassen en de perfecte kussens. Zo van die exemplaren waarin je wegzakt maar toch niet in verdrinkt.
Doorheen het hotel vind je leuke details die het geheel ‘af’ maken: van nonnen op de wc-bordjes en een ‘sinners’ niet-storen bordje tot een label ‘Holy Water’ op de fles water die je op je kamer krijgt. Maar één detail waarin je merkt dat ze nog niet lang open zijn, is dat het ontbijt nog niet helemaal soepel loopt. Ik was er drie kwartier voor het einduur van het onbijt en had al lang niet meer alle keuzes die ik op de andere borden zag. Tot nu toe nog geen hotel voor de uitslapers.
Volg de pijlen naar de kapel en dan kom je hiernaast het toprestaurant Liefdesgesticht tegen. Ik proefde er in goed gezelschap van futuristische kroepoek, een perfect bereide rundstartaar als voorgerecht en malse varkenswangetjes als hoofdmaaltijd. Bij de koffie volgde nog enkele met zorg bereide zoete proevertjes. Als je in Breda bent en je houdt wel van lekker eten, dan moet je hier zeker een tafeltje reserveren. De catchphrase van Liefdesgesticht doet je zinnen prikkelen: Mad love for food.
Hotel Nassau – Nieuwstraat 23 met aan de achterkant restaurant Liefdesgesticht.
De stad Breda
Ik liep tussen de verschillende fotolocaties door, even een rondje door de stad.
Zo spotte ik in de Reigerstraat veel toffe zaakjes zoals welvormgegeven gebruiksspullen voor in huis-winkel Brandpunt. Maar ook de verse friet automatiek Clovis trok mijn aandacht net als de nog meer mooi versierde vitrines in de straat. Ook in de Veemarktstraat zitten enkele leuke zaakjes, zo ging ik een frisse limonade drinken bij Puick en spring ik volgende keer binnen bij In Kannen en Kruiken (met bord “Stadstuin – voor levensgenieters”).
Maar mijn favoriete ontdekking in de stad is toch wel de streetart zone op de parking Mols, onderdeel van de Blind Walls Gallery.
Breda Photo
De Brabantnacht is afgelopen maar niet getreurd: elke twee jaar keert Breda Photo terug. Volgende editie is 13 september tot en met 3 november 2024. Dan kan je op verschillende locaties in de stad uiteenlopende fototentoonstellingen gaan bekijken. Zo bezocht ik ook nog het Breda Museum en Museum Of The Image (MOTI). Beide zijn open op zondag! Ze verhuisden beide in 2017 en werden samen het Stedelijk Museum Breda. Een ticket kost in 2023 €12.50 en is gratis met de Museumkaart. Bij Breda Photo heb je vaak ook leuke combinatietickets. In 2016 bezocht ik niet enkel de musea, maar maakte ik ook een boottocht maken langs de fotoreeksen op het water.
Enkele persoonlijke highlights van Bredaphoto? Op de binnenplaats van het Breda museum brak mijn hart in duizend stukjes bij het zien en lezen van de fotoreeks “Why did you leave my behind?” De tentoonstelling (MOTI) van Michael Wolf over zijn “informal solutions” in Hong Kong deed me dan weer lachen, net zoals deze van Bianca Sistermans over alledaagse ergernissen, te zien in het Chassépark. Indrukwekkend om metershoge foto’s te zien van Ralf Mitsch “Why I love tattoos”: stoer door de tattoos maar weerbaar in beeld gebracht. Ook in het Chassépark wil ik nog even de ogenschijnlijk banale reeks vermelden van Vlajkovic & Somji over krakkemikkige pompstations in de woestijn van de Verenigde Arabische Emiraten. Een heel ander beeld van het land dan datgene van hypermoderne wolkenkrabbers.
Was jij al eerder in Breda? Zegt de Brabantnacht jou wel wat?
