The Big Trip #8: Hong Kong liefde en luilekkeren op het strand

Onze reis door China sluiten we af met een portie natuur en daarna is het tijd voor Hong Kong. Voor ons een begin van een nieuw hoofdstuk. De temperaturen zijn merkbaar hoger: ik geniet ervan om rond te lopen in een jeans, T-shirt en sneakers met een zonnebril op mijn neus. De stad is een echte east-meets-west stad met dank aan de rijke geschiedenis van het land. Of speciale provincie, het is hoe je het noemt.

Regelmatig ga je hier updates zien verschijnen over onze reis: live of iets minder live. Deze keer over onze belevenissen in Hong Kong en de eerste paradijselijke stranden van de Filipijnen.

Dinsdag 6 december

Het eerste wat we vandaag doen, na uitslapen, is naar het postkantoor gaan. Hier puzzelen we exact een doos vol met onze winterkleding, – schoenen, wat kleine souveniers en reisgidsen, goed voor dertien kilogram. Dat pakketje reist nu langzaam naar Europa en is waarschijnlijk ongeveer gelijkertijd met ons thuis.

Daarna stappen we opnieuw aan boord van een ferry die ons naar Hong Kong island brengt. We bezoeken het gelijknamige park en ga na een bezoek aan de orchideëentuin en de grote volière naar het stationnetje voor de bekende Peak Tram. We moeten een tijd aanschuiven maar daarna is het onze beurt. We worden achterover gedrukt doordat dit trammetje een bijna 45° helling moet overbruggen maar de rit naar boven gaat heel vlot. Het uitzicht boven is gelukkig beter dan dat op de tram zelf en we genieten er dan ook van om de hele stad te kunnen overschouwen. Er zijn torens in haast alle kleuren van de regenboog, oud en nieuw, blinkend en grauw.

In de namiddag maken we verder een stadswandeling tussen de vele wolkenkrabbers en de dag afsluiten doen we op Avenue of Stars met de Symphony of Lights. Door de weersomstandigheden vond ik er weinig aan maar het uitzicht was er niet minder om.

Woensdag 7 december

Ontbijten doen we met een pinapple bun en een koffie, alvorens we aan onze derde en jammer genoeg laatste dag in deze stad beginnen. Vandaag staat de wijk Kowloon op het programma, dit deel grenst aan het Chinese vasteland.

We spenderen ruim meer tijd dan verwacht in het boeiende Hong Kong museum waar we meer leren over de rijke en gevarieerde geschiedenis van de stad. Een korte maar gruwelijke Japanse bezetting, als kolonie van de Britten en tenslotte als autonome, speciale provincie van China. Zelf vond ik de stad vele moderner dan China: je hebt er bijvoorbeeld geen visum voor nodig, Engels is wijdverspreid en er is vrijheid van pers en meningsuiting (en internet). Opvallend ook zijn de vele Britse expats die de stad kent, je komt ze echt overal tegen.

Na nog wat kilometers door Kowloon sluiten we ons bezoek af met een heerlijke noodlesoep en een eierwafel. Ik kan er de vinger niet op leggen, maar we hebben een klik met Hong Kong. De sfeer, de piepkleine appartementjes in de torenhoge gebouwen, het lekkere eten bij kleine zaakjes maar even goed in hippe restaurants, het leven langs en op het water, de drukke straten en de kleine wijkjes, de stad doorkruisen met de dubbeldekkerbus, metro en de boot, met de haren in de wind.

Daarna is het tijd om naar de luchthaven af te reizen voor de vlucht naar de volgende bestemming. Als we landen in Kalibo in de Filipijnen zijn we nu “echt” in het tropische Zuidoost-Azië en laten we Oost-Azië achter ons. En dat merken we meteen: de temperatuur is er hoog, de lucht klam, de aanbiedingen voor taxi’s vliegen ons om de oren, de geur van streetfood komt ons tegemoet en we struikelen haast over de straathonden en kartonnen-dozen-die-nu-vuilbakken-zijn. Meteen een grote grijns op mijn gezicht. ’s Nachts regent het zo hard dat je denkt dat de straten rivieren zullen worden, dat dan ook weer wel.

Donderdag 8 december

We zijn in Zuidoost-Azië dus aan eenvoudig vervoer doen ze hier niet. We nemen de tricycle tot het minibusstation, daar stappen we in een gedeelde van tot aan de haven, waar we drie uur later aankomen. Hier kopen we een ticketje voor de boot. Maar ook een ticket voor de terminal fee en nog een ander voor de environmental fee. Waarom alles in één ticket stoppen als je ook drie verschillende tickets met drie verschillende ticketbalies kan maken?

Een boottochtje later staan we op het eiland Boracay waar we nogmaals een tricycle nemen tot onze hostel, vlakbij het bekende White Beach. Bagage droppen en lekker naar het strand is het plan, alleen is het bewolkt en regenachtig dus daar wachten we nog maar even mee. Het is een leuke hostel met fijne kamers, een warme douche (geen vanzelfsprekendheid) en een ruime open keuken. De namiddag en avond vullen we moeiteloos met rustig iets gaan eten en de zonsondergang gaan kijken op het strand, met een koude San Miguel in de hand. Ook stippelen we gewapend met de reisgids en iets of wat werkend internet de globale route voor onze drie en halve week in de Visayas uit. De Filipijnen is een groot land dat meer dan zevenduizend eilanden telt dus we besluiten om ons te beperken tot de middelste regio in plaats van alle hoeken te willen verkennen.

Vrijdag 9 december

We slapen een nachtje over onze twijfel om het traject van Boracay naar Cebu over zee en land te doen of met een korte vlucht. ’s Ochtends zie ik plots vliegtuigtickets voor dezelfde prijs als deze van het vervoer over land en door het significante verschil in reistijd, is de keuze snel gemaakt.

Vandaag is het stralend weer dus we ontbijten met zicht op de felblauwe zee en vullen de dag met luieren op het strand. Heerlijk om het witte zand tussen onze tenen te voelen en af te koelen in het heldere water. We vergeten niet om regelmatig te schuilen onder een palmboom omdat we niet meteen willen veranderen in kreeften. Dat lukt ons gelukkig goed (met dank aan de goede Care Plus zonnecreme!) dus no troubles in paradise. We herhalen wat de avond voordien deden: gezellig uit eten en de zonsondergang kijken met een pintje op het strand.

Zaterdag 10 december

Vandaag doen we het iets actiever en maken we een korte hike over het eiland. We lopen langs het minder bekende Bulabog beach, lopen omhoog naar Mount Luho, langs de houten en rieten huisjes van gezinnen die in schril contrast staan met het toeristische White Beach, verlaten baaien en dito strandjes. Nat in het zweet gaan we afkoelen in de schaduw bij een strandbarretje en duiken we nog een keer in de heldere zee.

Daarna herhalen we hetzelfde reistraject van enkele dagen eerder en checken we in bij een klein hotel in het centrum van Kalibo. We worden getrakteerd op koekjes bij onze ice tea en lopen daarna de straten in waar we wat aanwijzen bij streetstalls. In de lokale mall gaan we nog wat kleine boodschappen doen: er speelt kerstmuziek, iedereen is blij en overvriendelijk personeel en de ma’am en sir vliegen er ons om de oren. Het lijkt haast Disneyland.

Zondag 11 december

Vandaag staat er een lange reisdag op het programma. We nemen een tricycle (overigens een motor met een zijspan waarin je net met twee smalle mensen naast elkaar kan zitten, met de bagage ergens boven/onder/achter/tussen gepuzzeld) tot de luchthaven. De luchthaven is piepklein en hier checken we tussen de chaos door in, betalen we uiteraard nog eens een terminal fee, en wachten op onze vlucht die uiteindelijk een uur later dan gepland vertrekt. Na een korte vlucht landen we in Cebu, waar we in de rij gaan staan voor een metertaxi tot de haven.

We kopen ons een bootticket (én terminal fee én bagageticket) voor een enkeltje naar Ormoc op het eiland Leyte. Drie uur later komen we aan en zoeken we naar een busje met “Naval” op de voorkant. Na een bochtig ritje van twee uur staan we in de “hoofdstad” van het eiland Biliran. We schuiven aan tussen de inwoners en ontdekken dat de lokale keuken niet veel meer bevat dan rijst en orgaanvlees op het een stokje. Buiten kippenpoten op een stokje dan. Tenslotte springen we achterop de motor van een jongen die ons tot bij ons eenvoudig hotel voor de avond brengt. Dit noemen ze trouwens habal-habel: achterop de motor bij iemand.

Maandag 12 december

Met uitzicht over de zee ontbijten we met rijst en eieren en na wat twijfelen besluiten we om toch maar weer naar de hoofdstad te gaan. We zitten hier net iets te afgelegen voor ons gevoel, maar wel paradijselijk rustig. De hoofdstad zelf stelt ook niet veel voor: drie straten, een luide elektronicawinkel slash mall, een piepklein restaurant of twee, een bakkerijtje slash supermarkt en een winkel waar je scooters kan huren. Van die laatste gaan we morgen dan ook gebruik maken.

Het hotel waar we nu verblijven heeft een zwembad en de zonnige uren van de dag brengen we hier dan ook dankbaar door. Aan de hand van een kaart stippelen we de route van morgen uit en kijken we welk deel van het eiland we willen verkennen en welke watervallen we willen bezoeken.

De cijfertjes

Aantal stempels in paspoort: 1 (totaal 5)

Aantal plaatsen bezocht: 5. (totaal 21)

Aantal foto’s genomen: 487 (totaal 5145)

Vervoersmiddelen gebruikt: metro, bus, dubbeldekkerbus, vliegtuig, tricycle, minibus, boot en habal-habel. (totaal 12: vliegtuig, bus, metro, trein, tram, minibus, taxi, Russisch busje, dubbeldekkerbus, boot, tricycle, habal-habal.)

Treinleven: voorlopig even geen trein meer (totaal 171u34 – 10483km)

Aantal spullen kwijtgeraakt: 0. (totaal 1)

En verder?

Het blijft gelukkig niet met een enkel mooi eiland. We gaan nog bijna drie weken doorheen de Filipijnen reizen. Na het onbekende Biliran reizen we naar het zuiden van het eiland Cebu: meer bepaald naar het plaatsje Moalboal. Hier zullen we bijna een week blijven hangen en kijkt Pieter of hij zijn duikcursus die hij in België begon, hier kan afwerken.

 facebook– twitter – bloglovin – instagram