Februari was een maand in teken van het thuis komen, van het weer gewoon worden aan de dagelijkse dingen. Van weer gaan werken, van minder tijd doorbrengen met elkaar en meer met vrienden en familie, van tegen muren oplopen en weer nieuwe plaatsen in eigen land ontdekken.
Zelf lees ik altijd graag wat reisbloggers zoal uitsteken in hun dagen, daarom schrijf ik hier over de fijne dingen die ik deze maand gedaan heb. Misschien volgt er over een van deze later nog een apart artikel, misschien ook niet. Wat deed ik zoal in februari? Mocht ik nieuwe landen van mijn scratchmap scratchen? Je leest het hier.
Donderdagavond 26 januari ’s avonds laat waren we weer thuis. Gelukkig had ik mezelf nog vier dagen vrij gegeven en op de laatste dag van de maand was het dan weer zo ver. Mijn eerste werkdag in drie maanden tijd. Geïnteresseerden krijgen een enthousiaste update en ik worstel me de eerste dagen door mijn mailbox. Vergaderingen vinden hun weg in mijn agenda en de deadlines staan ook weer in grote letters aangeduid.
Nieuwe plaatsen ontdekken
In februari ging ik behoorlijk vaak buiten de deur eten. Maar er is toch niets gezelliger dan bijpraten met vrienden en ondertussen lekker eten zonder dat je daarna aan de afwas moet? In februari ging ik voor het eerst eten bij Huis der Burgers, een van de vele burgerrestaurants in Leuven. Ze hebben een leuke industriële inrichting, een stijl die me wel kan bekoren. En natuurlijk zijn de burgers ook ontzettend goed!
Huis der Burgers, Leuven
Ook ging ik voor het eerst sinds de renovatie langs bij Italiaan Casa Mia in Leuven. Jammer genoeg was het voor mij wat een tegenvaller, ondanks dat mijn drie tafelgenoten wel lekker gegeten hebben. Maar een Italiaan met een waterige spaghetti bolognaise, dat gaat er bij mij niet in.
Op een regenachtige zaterdag trok ik met Pieter naar Schaarbeek, meer bepaald naar het museum Trainworld van de Belgische spoorwegen. Bijna een jaar geleden won ik tickets voor een B-dagtrip hier naar toe en het was er nu het ideale moment voor. Omdat ik wel wat met treinen heb en nog een vakantiejob heb gedaan in het oude treinmuseum in Leuven, vond ik dus een uitgelezen kans om hier naar toe te gaan. We dwaalden tussen de oude NMBS-voorwerpen en natuurlijk spreken vooral de gerestaureerde treinen tot verbeelding. Er staat zelfs een heuse koninklijke trein!
Trainworld, Brussel
Het dagelijkse leven
Als je denkt dat het hierbij gebleven is met de restaurantbezoekjes, dan heb je het goed mis. Ik ging gezellig uit eten met mijn vriendinnen van het middelbaar, we zijn al meer dan tien jaar bevriend en het is echt fijn dat we zo’n goed contact houden. Al is dat soms wat minder vaak dan we wel zouden willen. Ook mijn vriendinnen van de jeugdbeweging zie ik nog regelmatig en we gingen dan ook een avondje fijn bijpraten in een wokrestaurant.
Met Marijke ging ik weer op koffiedate: dit keer bij de klassieker Koffie Onan, altijd goed. Enkele weken later zagen we elkaar opnieuw, dit keer voor een etentje op vrijdagavond. In Bar Stan kozen we beide voor een overheerlijke warme salade met onder andere geitenkaas, noten, geroosterde bieten, spruitjes en pastinaak en sloten af met een cappuccino. Elke keer als we afspreken, heeft er minstens één van ons beide weer een geweldig nieuw reisplan. Woeps. 😉
Trainworld Brussel
In februari was het ook feest! Mijn schoontante – en nonkel vierden hun vijfentwintig jaar huwelijk dus dat vonden ze een goed excuus om de hele bende nog eens uit te nodigen voor een fijne avond. En ook om de trouwhoed boven te halen en de tegelplakker nog eens te herhalen. En geef hen eens ongelijk! Enkele dagen later namen we een dagje vrij en gingen we naar Batibouw, een bekende bouwbeurs in Brussel. Die beurs gaat elk jaar door in Brussels Expo, pal naast het atomium.
Valentijn is een “feestdag” die we altijd aan ons laten voorbij gaan. Dit jaar liep het een klein beetje anders. Omdat de wederhelft zijn portefeuille (inclusief rijbewijs) vergeten was in Leuven, moesten we dus een ritje maken naar de stad. We besloten dan maar om het aangename aan het nuttige te koppelen en nog last-minute sushi te gaan eten bij onze favoriete sushirestaurants in Leuven. Ondanks dat het Valentijn is kunnen we nog een van de laatste tafeltjes bemachtigen. Dat is dan ook meteen de eerste keer in bijna zes jaar dat we op restaurant gaan op die dag.
overheerlijke sushi
Op naar de noorderburen
Zoals ik al eerder zei, is mijn werkagenda goed gevuld en zijn deadlines van projecten zijn gezet. Mijn project is nu in de provincie Brabant in Nederland. Dat is al een pak dichterbij dan mijn vorige project dat helemaal in Friesland was. Ik ben dus weer regelmatig bij de noorderburen te vinden, dit keer is het slechts 140km enkel. 😉
Blogpret
Deze maand was het heel rustig op instagram: ik plaatste namelijk nog nooit zo weinig foto’s. Dat kwam vooral doordat ik wat vergat om foto’s te nemen én omdat ik echt nog ontzettend veel sorteerwerk heb aan alle foto’s van the Big Trip. De drie populairste foto’s waren de volgende.
Welke vind jij de leukste? Volg me zeker op instagram als je meer wilt zien.
Scratching my map
Aantal landen bezocht: 2. Ik moet elke keer weer nadenken dat Nederland wel degelijk “het buitenland” is, het voelt ondertussen zo vertrouwd.
Aantal nieuwe landen: 0. Ik mag absoluut niet klagen, want de voorbije maanden hebben we echt ontzettend veel gereisd tijdens onze The Big Trip door Azië. We reisden door 9 landen waarvan ik er 7 voor de eerste keer bezocht, die scratchmap is echt goed gekrast!
Vooruitzichten voor maart?
Heel veel werken wegens deadline feestje en uiteraard moet er ook een reisje gepland worden. Het eerste weekend van maart ga ik een weekendje naar Berlijn met mijn zus, op bezoek bij mijn nicht die er een jaar studeert. De eerste keer was ik er maar één dag, zo’n dertien jaar geleden, op de terugreis van Polen met mijn klas. Mijn eerste échte bezoek aan de stad is ook alweer bijna zeven jaar geleden: toen ging ik met mij kleine schwester vijf dagen naar de stad in zomer- en voetbalstemming. In december 2015 ging ik er alleen naar toe en nu ik hoop stiekem op de eerste signalen van de lente. Al vrees ik dat bij hopen zal blijven. 🙂
Geef een reactie