De complete gids voor de Transmongolië Express

In dit artikel vind je alles wat je wilt en moet weten over een reis met de Transmongolië Express. Welke routes bestaan er? Hoe kan je deze boeken en wat kost het? Wat is de beste reistijd en wat moet ik zeker inpakken voor mijn reis op deze legendarische route? Dit alles en meer lees je hier.

Inhoud van dit artikel:

Welke routes en treinen heb je? En welke route moet je nu kiezen? Welke plekken onderweg zijn het stoppen waard? Tips om jouw route uit te stippelen Welke visa heb je nodig? Hoe zelf de transmongolie express boeken? Hoeveel kost de transmongolie express? Wat is de beste reistijd? Wat met de grensovergangen? Inpaklijst voor de Transmongolië Express

Welke routes en treinen heb je?

Je hebt drie routes die op de eerste vierduizend kilometer dezelfde route afleggen van Moskou tot Krasnoyarsk. Vanaf hier begint de eerste opsplitsing. 1 Moskou – Vladivostok via Irkutsk – de Trans Siberië Express Deze trein rijdt enkel door Rusland en passeert het Baikalmeer langs de zuidkant. Bijgenaamd de Rossiya rijdt deze trein elke twee dagen tussen Moskou en Vladivostok. In die richting heeft hij nummer 2, rijdt hij weer naar het westen dan is het nummer 1. De totale rit duurt 6 nachten voor het totale traject van 9259 kilometer. Je zou in Krasnoyarsk kunnen overstappen op de Baikal-Amur Express, dan passeer je het Baikalmeer langs de noordkant. Even een leuk feitje: deze trein rijdt door maar liefst acht tijdszones! 2 Moskou – Beijing via Harbin – de Trans Manchurië Express Deze trein rijdt door Rusland en China met als eindbestemming Beijing. Bijgenaamd de Vostock, rijdt trein 20 (of 19 indien hij naar het westen rijdt) slechts één keer per week. Trein 20 vertrekt uit Moskou op zaterdagavond en komt zes dagen later aan in Beijing, 8986 kilometer verderop. 3 Moskou – Beijing via Ulaanbaatar – de Trans Mongolië Express Deze trein rijdt door Rusland, Mongolië en China met als eindbestemming Beijing. Dit was de traject dat ik heb afgelegd. Ook deze trein rijdt slechts één keer per week. Trein 4 vertrekt in Moskou op een dinsdagavond en vanuit Beijing rijdt hij weer richting het oosten als trein 3 op woensdagochtend. De trein doet zes nachten over de 7621 kilometer lange rit. De treinen die ik hierboven noem zijn de treinnummers voor als je de hele rit in één keer wil doen. Ik raad je echter aan om onderweg enkele stops te maken. Je hoeft dan geen schrik te hebben dat je dan een week op dezelfde plek “moet” blijven, er rijden namelijk veel meer treinen over deze routes dan diegene die ik hierboven noem. Algemeen geldt dat hoe lager het treinnummer, hoe beter en sneller de trein is. Zo heb je bijvoorbeeld ook trein 100 van Moskou naar Vladivostok en doordat deze wat vaker stopt, doet ie er zeven nachten over. Een nachtje langer dus. De meeste treinen hebben wagons van verschillende klassen. De hogere treinnummers hebben wagons met derde klasse. Hier staan de stapelbedden allemaal in een open coupé. Je boet dus in aan privacy (en vermoedelijk ook aan nachtrust) maar dit zijn wel de goedkoopste treintickets. Alle treinen kennen de tweede klasse: hier deel je met in totaal vier mensen een coupé. Dit is een kamertje met een deur waarin aan beide kanten een stapelbed staat. Hiertussen heb je nog een beetje plaats en een tafeltje. Overdag kan je de bovenste bedden dichtklappen. Onder de laagste bedden vind je een grote opbergbak voor jouw bagage, boven de deur is er in sommige treinen ook een opbergvak. Dat is dan weer ideaal voor diegene die het bovenste bedje heeft. Een wasbakje en toilet vind je aan beide zijden van de wagon. De betere treinen hebben ook eerste klasse wagons: hier zijn de coupé’s slechts voor twee personen en soms heb je ook een eigen wasbakje in je kamertje. Het spreekt voor zich dat de eerste klasse duurder is dan de tweede klasse per persoon.

Welke route moet je nu kiezen?

Iedereen wil wat anders natuurlijk, maar ik ben heel blij met mijn keuze voor de Transmongolië Express. Zo kon ik deze drie landen beter leren kennen doordat ik hier telkens minimaal één stop maakten en meerdere dagen verbleef in elk land. Ook was het landschap tussen Moskou en Irkutsk, door Siberië eerder eentonig. Dat veranderde echter naar mate we dichter bij de Mongoolse grens kwamen, ook in China was het landschap weer anders. Zo spotte ik vanuit de trein alvast een stukje van de Chinese Muur. Wil je echter de langste treinroute afleggen of voor Rusland leren kennen? Dan is de Transsiberië Express de beste keuze voor jou. Het voordeel is dat je slechts door één land reist, het grootste ter wereld weliswaar, en dat je bijgevolg ook slechts één visum nodig hebt. Wil je toch naar Beijing maar heb je geen zin om een derde visum te regelen of spreekt het nomadische leven van de Mongolen je niet zo aan? Dan kan je voor de Transmanchurië Express kiezen.

Welke plekken onderweg zijn het stoppen waard?

Ik plakte er nog voor de start van mijn epische treinreis er meteen al een stop aan. Ik begon ze namelijk in Sint-Petersburg, een fijne stad met een goede mix tussen het Russische en Europese. Wat mij betreft een ideale eerste kennismaking met Rusland. Je begrijpt er alvast helemaal niets van het openbaar vervoer maar af en toe zie je er nog een Engels woord opduiken in een station of op pakweg een menukaart. En natuurlijk is de Hermitage een bezoek waard. Net als de talrijke gezellige koffiebars en toffe restaurantjes die de stad kent. Ik schreef een aparte cityguide voor Sint-Petersburg dus daar lees je meer over de bezienswaardigheden in deze stad. Welke route je ook neemt, jouw treinreis start ongetwijfeld in Moskou. De Russische hoofdstad heeft een heel andere sfeer dan Sint-Petersburg en juist daarom vond ik het fijn om beide steden te bezoeken. Het Rode Plein zal ongetwijfeld centraal staan in jouw tijd in deze stad: je vindt hier namelijk talrijke iconische gebouwen. Zo ook het Kremlin en de kleurrijke Sint-Basiliuskathedraal. Wil je meer lezen over wat je zoal in Moskou kan doen? Dat kan in mijn cityguide voor Moskou.

(Afgebeeld in volgorde: Moskou – Irkutsk – Listvyanka – Terelj National Park – Beijing)

In Rusland zijn er verschillende stops die de moeite waard zijn. Zo heb je Perm, Yekatarinburg en Omsk die je kan kiezen als tussenstop om de lange treinreis te onderbreken. Ik wou echter graag de ervaring hebben van de lange treinrit dus ik koos ervoor om pas op dag vier uit te stappen, namelijk in Irkutsk. Dit is ook meteen een populaire stop voor vele reizigers. Niet alleen is Irkutsk zelf wel een vermakelijk stadje voor een dag of twee, ook is dit vooral de ideale uitvalsbasis om verder te reizen naar het iconische Baikalmeer of het Olkhon eiland. Dat waren voor mij mijn stops in Rusland, daarna ging ik de grens over naar het tweede land van mijn treinreis: het machtige Mongolië. Met de trein ging ik van Irkutsk naar Ulaanbaatar, de hoofdstad van het land. Hier verbleef ik eerst een dag om alvast wat voeling te krijgen met het land en wat praktische dingen te regelen voor de rest van onze tijd in Mongolië. De dag nadien trokken we namelijk voor een week de Gobiwoestijn in. Echt een onvergetelijke ervaring! Tenslotte verbleven we nog anderhalve dag in Ulaanbaatar en ’s ochtends in de vroegte (en bij min 34°) vertrokken we richting Beijing. De laatste bestemming van de Transmongolië Express is China, met name de hoofdstad Beijing. Hier kan je je met gemak een week vermaken. Wij verbleven er vijf dagen en bezochten verschillende wijken van de stad. Natuurlijk kon ook een bezoek aan de Verboden Stad niet ontbreken, hier loop je met gemak een halve dag rond. Een daguitstap (kan je ook prima op eigen houtje) naar de Chinese Muur is ook echt een must als je in Beijing bent. Natuurlijk is het wereldberoemd en op sommige plekken is het er druk, maar daar zijn prima alternatieven voor door bijvoorbeeld minder bekende plekken te bezoeken of door zelf naar de Chinese Muur te reizen in plaats van met een tour. Oh en een kleine tip: onderweg houdt de trein natuurlijk in verschillende stations halt. De stoptijden staan op een papier dat omhoog hangt in je wagon. Bekijk dit even en kies de langere stops om even je benen te strekken en om een frisse neus te halen. Hou er rekening mee dat de trein ZONDER FLUITSIGNAAL vertrekt! Zorg dat je ruim op tijd weer terug in de trein bent, deze gaat heus niet op jou wachten…

Zin in mijn reisverhalen over mijn Big Trip die startte met de Transmongolië Express? Alle verhalen zijn gebundeld via de tag The Big Trip.

Tips om jouw route uit te stippelen

Ik raad je aan om er even een stuk papier of een excelfile bij te nemen. Zet hier duidelijk de weekdag, de datum, het start- en eindpunt voor de dag en eventueel de tijd bij. Als jij dit niet ziet zitten, geen probleem: ik heb voor jou maar liefst 5 routes uitgestippeld! Eerst en vooral: kies de plekken waar je wilt stoppen én de richting. Wil je van oost naar west reizen of van west naar oost? Ik ga er voor het gemak van uit dat jij dezelfde route wilt afleggen als ik. Dit wil dus zeggen dat je na Moskou in oostelijke richting verder reist en nog uitstapt in Irkutsk en Ulaanbaatar alvorens aan te komen in Beijing. Kies vervolgens hoe lang je ongeveer in elke bestemming wilt blijven. Ik raad je aan om zeker twee dagen te tellen voor Moskou, 4-5 dagen voor Irkutsk & het Baikalmeer, minstens een week à tien dagen in Mongolië als je meer wilt zien dan enkel de hoofdstad en ook in Beijing kan je je prima meerdere dagen bezig houden. En dan kan het puzzelen beginnen! Wil je een specifiek trein(nummer) nemen? Zoals hierboven gesteld, rijden de “echte” treinen niet dagelijks. Plan deze in in jouw schema. Of heb je een dag waarop je zeker moet vertrekken in Beijing? Dan werk je natuurlijk van achter naar voor. Algemeen kan je als regel nemen dat hoe lager het treinnummer, hoe beter de trein is. Denk aan een stopcontact in je coupé in plaats van gedeelde stopcontacten in de gang. Maar daar is ook weer geen garantie voor. Ik reisde met trein 4 aka de “echte” Transmongolië Express en hier waren er slechts enkele stopcontacten in de gang voor de hele wagon. Maar je heb toch zelden telefoonbereik dus je telefoon ga je niet veel gebruiken. (Excuses voor de wazige fotokwaliteit, maar dan heb je een idee hoe de bedden eruit zien in de Transmongolië Express. Het eten was onze lunch die er in het traject Ulaanbaatar – Beijing inbegrepen zat.) Let ook op met het plannen en boeken van je treinen! De treintijden staan namelijk altijd uitgedrukt in Moskou tijd op de websites en in communicatie. Zo komt trein 4 bvb om 2u13 aan volgens Moskou tijd, in lokale tijd is dit echter 7u13 ’s ochtends. Op de website van Seat61 heb je een handig overzicht: dit is uitgedrukt in de werkelijke lokale tijd om het uitzoeken te vergemakkelijken. Ik heb voor jou alvast een handig schema gemaakt, compleet met de hierboven genoemde stops, weekdagen, treinnummers en treintijden. Ik ben er zeker van dat het jouw planning kan vergemakkelijken dus hier kan je ‘m downloaden.

DOWNLOAD HIER 5 complete voorbeeldroutes die ik voor jou heb samengesteld.

Welke visa heb je nodig?

Ongeacht de route die je juist kiest: je hebt voor elk land dat je binnen komt een visum nodig. Ik gebruik bewust het werkwoord “binnen komen” en niet “bezoeken” omdat je een visum nodig hebt, zodra je de grens over gaat. Ongeacht of je uitstapt of niet. En het spreekt voor zich dat je een geldig paspoort moet hebben. Je zal dus al zeker een Russisch visum nodig hebben. Dit is best wat papierwerk en hiervoor heb ik een artikel geschreven zodat het ook jou van de eerste keer lukt. Het aanvragen van het visum van Mongolië is wat eenvoudiger: hiervoor moet je gewoon langsgaan bij de ambassade met de nodige documenten. Download het op de website van het Mongoolse consulaat en vergeet geen pasfoto mee te nemen. En het visum voor China? Dat is andere koek. Ik heb twee aanvragen nodig gehad om het visum goedgekeurd te krijgen en laten we even stellen dat ik van het georganiseerde type ben. 😉 Zoek de relevante informatie op voor jouw land: de benodigde informatie voor Belgen vind je hier.

Hoe zelf de Transmongolië Express boeken?

Je kan de verschillende trajecten gewoon zelf boeken. Voor mijn route moest ik dus 3 (+1) tickets kopen. Dit waren (St-Petersburg – Moskou), Moskou – Irkutsk, Irkutsk – Ulaanbaatar en Ulaanbaatar – Beijing. Omdat dit al een zeer uitgebreid artikel is geworden, heb ik hiervoor een apart artikel geschreven. Hierin leg ik je stap voor stap uit hoe je zelf je tickets kan boeken.

Hoeveel kost de transmongolie express?

Er is natuurlijk een zekere minimum kostprijs aan verbonden, maar anderzijds geldt er ook wel dat je deze zo duur kan maken als je wilt. Er zijn vier factoren die de prijs van jouw treinticket bepalen. De eerste is het aantal keer dat je jouw reis onderbreekt. Er is namelijk geen “Transmongolië Express” ticket. Je boekt voor elk traject een apart vervoersbewijs. Als je dus dezelfde treinreis maakt als ik en je reist via (St-Petersburg-) Moskou – Irkutsk – Ulaanbaatar – Beijing, dan moet je dus (1+) 3 verschillende tickets kopen. Jouw ticket is niet alleen geldig voor een bepaald traject, maar is ook voor een specifieke trein en specifieke stoel/bed in een genummerde wagon. Het tweede aspect dat de kostprijs bepaalt is natuurlijk de klasse waarin je reist. Deze heeft de sterkste invloed op de totaalprijs! Je kan in eerste, tweede en derde klasse reizen. Derde klasse rijtuigen vind je niet op de lagere treinnummers en dit zijn stapelbedden in een open coupé. Je hebt dus geen apart kamertje. Het spreekt voor zich dat deze tickets het goedkoopste zijn. Zelf reisde mijn vriend en ik in tweede klasse en dit kan ik je van harte aanbevelen. Je deelt je coupé met twee andere mensen (er zijn dus vier bedden) waardoor je zowel wat privacy hebt, als wisselend gezelschap. Wil je toch wat meer privacy? Dan kan je een tweepersoonscoupé boeken in de eerste klasse. Hier heb je wat meer ruimte en is er maar 1 stapelbedje. Een andere factor die een sterke invloed op de prijs van je ticket, is de trein waarop je reist. Aangezien je een ticket boekt voor een specifieke treinrit én de regel zo wat geldt dat hoe hoger het treinnummer, hoe eenvoudiger en trager de trein, dan hoeft het je niet te verbazen dat deze laatste goedkoper zijn. Als laatste beïnvloedt het type bed nog een klein beetje de prijs van jouw treinticket. Je hebt een “lower” en “upper berth” en die laatste is een tikje goedkoper. Ik vond het fijn dat we met twee samen een volledig stapelbedje hadden. We hadden dus samen een “lower berth” geboekt en ook de bovenliggende “upper berth”. Op het onderste bed kan je overdag gewoon zitten, en ik vond het wel fijn dat er geen wildvreemde op mijn (opgemaakt) bed zat of dat je het ook niet aan iemand moet vragen of je op z’n bed mag zitten om wat te eten.

Oké, maar wat kost het nu?

Heb je geen zin om je tickets zelf te boeken en je best Russisch boven te halen? Dan kan je terecht bij bijvoorbeeld Treinreiswinkel, hier kan je een pakketreis boeken met overnachtingen inbegrepen of losse tickets. De pakketreis start vanaf €725pp (2018) en voor de losse treintickets ben je hier het volgende kwijt in 2e klasse (2018). Moskou – Irkutsk €155-244 op trein 70, Irkutsk – Ulaanbaatar €190pp en Ulaanbaatar – Beijing €190pp, kortom in totaal €535-614pp. Als je zelf je treintickets boekt, is het echter goedkoper. En geen klein beetje: je kan namelijk tot €130pp uitsparen door dit zelf te boeken. Omdat dit artikel al best lang geworden is, heb ik een aparte blog geschreven met hierin stap per stap uitgelegd hoe jij zelf je tickets kan boeken voor de Transmongolië Express.

Wat is de beste reistijd?

Ook in Siberië is het zomer! In pakweg juni-september kan je stellen dat je tijdens de zomermaanden reist. Dat wil zeggen dat het ongeveer max 20-25 graden is in Moskou, in Irkutsk en Mongolië 15-25 graden en in Beijing wordt het in de zomer best warm tot een goede dertig graden. Deze periode is het gemakkelijkste om in te reizen en meteen ook het drukst. Wil je het Baikalmeer volledig bevroren kunnen bewonderen? Dan moet je in maart reizen (ik bied geen garanties ;-)). De winter begint in november en langzaam aan vriest het grootste meer ter wereld dicht. In februari/maart is het meer normaal volledig bevroren en kan je hier dus zelfs overrijden met de auto. Vanaf april begint het weer te dooien en krijg je vooral sneeuwbrij in het landschap te zien. Hou er wel rekening mee dat koud in Siberië ook wel best letterlijk te nemen is. In de winter daalt de temperatuur er vlotjes tot min 25. Op het einde van de winter, in maart is het een tikje warmer en zal je eerder min 5-15 treffen. In het tussenseizoen is het een stuk rustiger en kan je dus lekker rustig reizen. Zo reisde ik met de Transmongolië Express in november van Moskou tot Beijing en we waren zo goed als de enige toeristen tijdens onze trip door de Gobiwoestijn. Het voordeel is ook dat je minder tot geen last hebt van de geurtjes die al de kuddes achterlaten in de steppes. En laten we eerlijk zijn, niemand ruikt nog fris na een week zonder stromend water. Klink misschien gek, maar ik vond het eigenlijk wel fijn dat je in deze periode gewoon minder hard zweet en dus minder hard stinkt. Je ruikt na een tijdje gewoon naar schaap. 😉 Maar aan het begin van de winter daalden de temperaturen snel. Toen wij aankwamen in UB was het nog -5 ofzo en toen we na een week door de Gobiwoestijn weer terugkeerde was de temperatuur sterk de dieperik in gedoken met een -34 als resultaat op de dag dat we de trein richting Beijing opstapten. Het enige nadeel aan reizen in deze periode/het tussenseizoen vond ik eigenlijk onze tijd aan het Baikalmeer. Er lag ongeveer tien centimeter sneeuw en het meer begon aan de rand te bevriezen. Maar we hebben deze plaats niet in al zijn glorie kunnen meemaken. Het meer was nog niet bevroren en er waren ook bijna geen activiteiten meer want deze zijn beperkt tot de zomermaanden (bvb gaan vissen) of tot de echte winter (bvb over het meer autorijden of hondensleetochten).

Wat met de grensovergangen?

Je hebt al tig uren op de trein doorgebracht dus je kent het wel. Je hebt misschien zelfs een ritme opgebouwd waar er vooral verdacht veel tijd wordt besteed aan het maken en eten van noodles en het afwassen van eventuele borden en tassen. Met andere woorden: jouw coupé en wagon ken je want je weet de toiletten en samovar (aka heetwaterboiler) zijn. Jouw plekje in de ellenlange trein die talloze wagons lang is. Alles wat je kent, komt nu op zijn kop te staan. (Kleine waarschuwing: dit is licht dramatisch geschreven dus no worries.) Zo’n grensovergang is toch wel wat een beleving als je over land reist. Als je met het vliegtuig een verre reis maakt, word je bij vertrek uit land A uitgestempeld en na je vlucht en aankomst in land B krijg je jouw nieuwe visum. Dit is niet anders met de trein, alleen duurt het allemaal wat langer. Je bagage zal namelijk gecontroleerd worden door streng uitziende mannetjes en je trein kan zelfs zo waar een ander onderstel krijgen! Maar er zijn toch wat kleinigheden of bijzondere dingen die gebeuren bij zo’n grensovergang en die tips en verhalen wil ik je niet onthouden.

Rusland – Mongolië: +/- 7-8u

Ongeveer elf uur na vertrek uit Irkutsk kom je aan bij de grensovergang tussen Rusland en Mongolië. Dit is aan de Russische kant het grensstadje Naushki. Proficiat, je bent er alvast een treinrit opzitten van maar liefst 5902 kilometer sinds je vertrek in Moskou. Volgens het tijdschema duurt de hele grensovergang ongeveer 4.5u totdat je dus weer vertrekt in Mongolië. Tot zover dus het theoretische gedeelte – wat gebeurt er nu eigenlijk echt tijdens zo’ngrensovergang? In Naushki zullen we zo’n vier uur tijd doorbrengen (nov 2016). Kort na aankomst lijkt alles een gewone stop: de trein komt tot stilstand, de deuren openen zich en de provodnik trekt zijn jas aan voor een sigaretje op het ijskoude perron. Een feit waar ik meteen mee geconfronteerd wordt is dat de toiletten van de wagon heel de tijd gesloten zullen blijven en dat ook de elektriciteit op standje energiebesparingsmodus gezet wordt. Dit wil dus zeggen dat je merkbaar minder verlichting hebt en vooral dat de boiler wordt niet verwarmd. Geen. Warme. Noodles. Je leeft voor de noodles op zo’n trein – de horror. We besluiten om toch ook maar onze jas aan te trekken (en nog zeven andere kledinglagen om het temperatuursverschil te overbruggen) en af te stappen. Even kijken we twijfelend rond maar na een goedkeurend knikje, stappen we uit. We lopen een rondje op het perron en bekijken het weinig entertainende stationsgebouw, dus dan maar weer de wagon in. Dat waren dan waarschijnlijk onze laatste stappen op Russische bodem. Kort nadat we trein weer opstapten, onze trein een eindje terug en vervolgens nog enkele keren heen en weer om enkele wagons los te koppelen. Na een uurtje of twee besluit ik om toch maar even naar buiten te gaan voor een toiletbezoek: ik betaal zestien roebels voor een stukje wc-papier en een Frans toilet. Als ik terugkeer, valt het mij plots op: onze wagon staat eenzaam en alleen op een treinspoor, zonder locomotief. Een halfuur later komt er een hele delegatie de wagon in en worden er de nodige controles gedaan. De douane/grenscontrole wordt gedaan en onze spullen worden wat bekeken. Een korte blik in mijn mooi georganiseerde rugzak is voldoende. Daarna komt er een kordate dame bij die ons één voor één vraagt om recht te staan zodat ze onze paspoorten kan controleren. Wat later mogen we weer gaan zitten en zijn we officieel Rusland uitgestempeld. Wat later horen we wat gerommel en worden we aangekoppeld: na vier uur stilstaan gaan we weer rijden! In de ondergaande zon rijden we de grenspaal voorbij en komen we weer tot stilstand. Een rijtje Mongoolse soldaten salueert voor de trein en een nieuwe delegatie stapt op. We geven onze douane- en immigratiepapiertjes af die we eerder aan de Russiche kant kregen en het hele verhaaltje herhaalt zich. Onze spullen worden vluchtig gecontroleerd en onze paspoorten worden meegenomen. Een halfuurtje later krijgen we deze terug, zonder papiertjes maar met een nieuwe stempel: we zijn nu in Mongolië! Je zou denken dat dit genoeg zou zijn om te vertrekken, maar helaas. Er lopen enkele handelaren de trein op om geld te wisselen en, ook al weet ik dat de wisselkoers hier nooit de beste is, besluit ik om de laatste Russische roebels te wisselen. Voor mijn 450 roebels ontvang ik 13500 Mongoolse tugrik, een transactie waar ik één euro op verlies, maar nu kan ik tenminste een Mongools toiletbezoek brengen. Want ja, die trein die is al enkele uren in besparingsmodus… Voor 200 tugrik, oftewel tien eurocent, krijg ik dit keer geen toiletpapier maar wel een Westers toilet ter beschikking. En rozige tegels in het interieur, dat dan weer wel. Een uur later wordt onze eenzame wagon weer gekoppeld aan een set andere wagons en, niet onbelangrijk, een locomotief. Om negen uur vertrekt dan eindelijk onze trein uit Suha Bator, het Mongoolse grensstadje. Eindelijk weer verder na in totaal acht uur van grenscontroles en wachten. Eindelijk kan ook de boiler weer gaan opwarmen, want hallo noodles als avondeten, en kan het licht weer aan.

Mongolië-China: +/- 6-7u

Iets minder dan twaalf uur na je vertrek uit de hoofdstad Ulaanbaater, zal je aankomen in grensstadje Dzamin Uud. Volgens het tijdschema vertrek je ongeveer zeven uur later weer richting Beijing. Aan de Mongoolse zijde duurt deze in totaal anderhalf uur voor douane- en paspoortcontrole. Zo vlot als wij het land uitgestempeld worden, zo hard krijgt onze Chinese coupégenoot het te verduren bij de douane. Helemaal incorrect is het niet: de hele familie heeft een verzameling aan goederen bij die je eigenlijk niet de grens mee mag overnemen. Maar helemaal correct is het ook niet: de Mongolen en de Chinezen zijn doorsnee niet de beste vriendjes maar wanneer er wat briefjes onder de tafel geschoven worden, wordt er een oogje dichtgeknepen. Aan de Chinese grenspost in Erlian worden we vriendelijk onthaald en na een halfuurtje krijgen we onze paspoorten weer terug: welkom in China. Hier kijken ze amper naar onze bagage en ook die van onze Chinese buurman wordt nauwelijks onderzocht. Maar het is nog lang geen tijd voor vertrek: onze trein zal pas over tweëenhalf uur vertrekken. Alle wagons worden naar een werkplaats gereden en worden één voor één een klein stukje opgetild. Niet om te kijken of er een illegale passant onder hangt, maar om de onderstellen van de trein te wisselen. De spoorbreedte in China is dezelfde als deze in Europa, maar in Rusland en Mongolië is deze een tikje breder dus er moet gewisseld worden. Dit hele verhaal zal een uur duren, met het nodige geroep, getoeter en het zware geluid van metaal op metaal. Je voelt het eigenlijk amper als men jouw wagon opheft, dus je kan gerust gaan slapen tijdens het hele gebeuren. Een belangrijke tip die ik je kan geven is: blijf aandachtig voor je treinbewaker en loop ook echt wel niet te ver van de trein (al helemaal niet zonder paspoort). De grenswachters verdwijnen wel best eventjes met je paspoorten en wij hadden het voor dat ze de onze bij het foute hoopje gestopt hadden. Dit zorgde ervoor dat wij onze twee paspoorten pas helemaal op het einde kregen. Ik was toch blij als ik mijn bordeaux boekje weer in mijn handen had. 🙂

Inpaklijst voor de Transmongolië Express

Met stip op nummer één: vochtige doekjes. Samen met een rol toiletpapier (al heb ik ‘m zelf niet vaak nodig gehad – maar nooit risico’s nemen). Omdat er op de trein geen douches zijn (in sommige eerste klasse wagons heb je dit wel), zal je dus jezelf moeten opfrissen met de vochtige doekjes. Neem ook een zeepje mee zodat je in dat ieniemienie pompbakje af en toe je eens wat kan opfrissen met wat water of gewoon je handen regelmatig kan wassen. Die doekjes komen ook van pas om bijvoorbeeld het raampje eens schoon te maken of het tafeltje in je wagon na het eten. Oordoppen en een oogmasker zijn ook een must. Niet iedereen vindt het ritmisch gedengel van de trein rustgevend en ook ’s nachts kan je plots een nieuwe coupégenoot krijgen. Natuurlijk zijn muziek, een puzzelboekje, een gezelschapsspel of leesboek ook onmisbaar voor op de trein. In zowel eerste als tweede klasse krijg je een set lakens maar misschien wil je wel een eigen slaapzak of kussensloop meenemen. Een zaklamp kan ook handig zijn. Er is altijd wel een restaurantwagon gekoppeld aan de trein maar het eten is hier vaak duurder. Zo betaalden wij bijvoorbeeld voor een hoofdgerecht en biertje voor twee ongeveer 25 euro. Als je met een budget reist, is het dus beter om zelf boodschappen te doen voor vertrek. Een eenvoudig pakje noodles kostten onze in 2016 acht roebels oftewel elf eurocent. Niet dat je met eentje gegeten hebt, maar duur kan je dit moeilijk noemen. In de supermarkten zijn verrassend veel soorten noodles te vinden: dunne, platte, dikkere noodles met kip, groenten, rund en nog ontelbaar veel andere varianten. Doe jezelf een plezier en koop er dus wat verschillende. Wat wij nog zoal insloegen bij de boodschappen? Potjes puree (eet ik dus nooit – behalve op de Transmongolië Express smaakte het best wel) zorgen voor een afwisseling op de noodles. Brood, crackers, cornflakes en fruit: wij gingen voor appel, peer, banaan en mandarijnen omdat dit handig eet en wel eventjes goed blijft, ook bij de warmere temperaturen binnen. Noten of wat andere snacks kunnen ook fijn zijn als aanvulling op de maaltijden. Zakjes Minute Soep, thee of koffie voor de liefhebbers mogen ook niet ontbreken op je boodschappenlijst. En natuurlijk flessenwater, want het koude water op de trein is niet drinkbaar, en eventueel wat appelsap. Zelf vind ik sinaasappelsap vies als het niet gekoeld is en appelsap nog wel oké, maar dat is persoonlijk natuurlijk. Het kan ook leuk zijn om een pak kleinere snoepjes of koekjes te kopen die je makkelijk kan delen met je coupégenoten, dat kan het ijs breken om wat gesprekken aan te knopen. Je kan eventueel ook wat eten in blik kopen, maar hou er rekening mee dat je niets kan opwarmen. Het enige wat je hebt is heet water uit de samovar (heetwaterboiler), niet meer en niet minder. Neem zeker ook een zakmes mee: zo heb je altijd een klein schaartje of zelfs blikopener mee. Ook een setje bestek, bordje en beker voor je (warme) drank zijn handig.

Download hier de handige inpaklijst voor de Transmongolië Express.

En, spreekt deze imposante en unieke treinreis jou aan?

 facebook– twitter – instagram