The Big Trip #10: voor alles een eerste keer

Hoera, it’s my birthday! Nu ja, dat was eind december, op de eerste dag van dit verslag. Mijn 28^e verjaardag is de eerste verjaardag die ik in het buitenland vier en het is ook meteen de eerste keer dat ik er niet bij ben met de kerstfeesten. Nadat al enkele andere van de kleinkinderen in het buitenland vertoefde, is het dit jaar de beurt aan de oudste van de bende.

Regelmatig ga je hier updates zien verschijnen over onze reis: live of vooral iets minder live. Deze keer over het vieren van mijn verjaardag en kerst in de Filipijnen, vanuit een mooi eiland in Cambodja.

Dinsdag 20 december

Die ochtend gaat de wekker veel te vroeg want we worden verwacht om kwart voor zeven aan het kantoortje van het duikcentrum waarmee we een snorkeltrip geboekt hebben. Dan mag ik dus éxtra lang verjaren vandaag, we zullen het positief bekijken. 🙂 Met een snel, zoet ontbijtje van een bakkerijtje achter de kiezen stappen we achterin de jeepney tussen het duik- en snorkelmateriaal.

Best birthday ever!

Wat later gaat de hele bende aan boord van een witte boot: de helft zal gaan duiken en de andere helft houdt het bij snorkelen, zo ook wij. We stoppen op drie plaatsen waarvan we op twee plaatsen zeeschildpadden zien. Op mijn verjaardag snorkel ik samen met Pieter en een metergrote zeeschildpad bij Apo Island. Ja hoor, deze verjaardag is er eentje voor nooit meer te vergeten. De boyfriend was meteen jaloers en wou dat ook op zijn verjaardag. 😉

Eenmaal weer aan land, gaan we naar een zaakje waar ze, dankzij mijn luide verkondiging dat ik op mijn verjaardag cappuccino en carrot cake wou en het ijverige opzoekwerk van de wederhelft, cappuccino en overheerlijke taartjes hebben. Geen sinicure in het land waar de oploskoffie koning is. We smullen van de goede koffie, een frisse cheese lime cake en een butterscotch taartje. De aandachtige lezer merkt meteen op dat ik hier géén carrot cake noem: dit om de eenvoudige reden dat men deze vestiging geen carrot cake heeft, maar in die van Cebu wel. Dat onthouden we dan maar voor later…

Omdat onze eerste honger gestild is, kunnen we moeiteloos verder naar het massagesalon waar we een uur lang tot rust komen. Altijd lachen wel die grappig pakjes die je aan moet, meestal met een broek van maatje veeltegrootvoormij-waarzijndebretellenwantditzaktlosopdegrond. De avond sluiten we af in hetzelfde restaurant als de taartjes: want we hebben namelijk een steak op de menukaart gespot! En al de enthousiaste verhalen van mijn veggie vrienden ten spijt: I just love my steak. Een verjaardag met schildpadden, koffie en taart, een massage en een steak: zo mogen verjaardagen altijd wel zijn. Het enige minpunt van de dag? Het was voor de allereerste dag in onze twee weken in de Filipijnen dat het stralend weer was én we zijn behoorlijk verbrand geraakt. Achtentwintig en nog altijd niet slimmer dan op 27-jarige leeftijd!

Schildpad met mijn gezichtsuitdrukking toen de wekker ging om 6u15.

Woensdag 21 december’s

Een goddelijk ontbijt: zo lijkt het wel. Voor de eerste keer in lang eten we een croissant en een koffiekoek, met wat vers fruit erbij echt een heerlijke start van de dag. Er zijn meer dan voldoende bakkerijtjes te vinden op de Filipijnen maar al hun broodjes zijn een soort van donutachtig deeg in verschillende vormen met wat kleurrijke jam erop die eigenlijk ook gewoon allemaal hetzelfde proeft.

Ondertussen ben ik er wel aan gewoon: naast het bootticket zelf, moet je ook nog een ticket met je stoelnummer, een terminal fee, een ticketje voor je bagage en al dan niet een environmental fee gaan kopen. Zo blijf jij en vooral een heleboel mensen, bezig. Maar het gaat wel allemaal vlot dus we mogen nog een tijdje wachten tussen de spelende kinderen, vrouwen met grote dozen met taart en donuts, mannen met nog meer handelswaar en kraaiende hanen.

Home is where the heart is

In Siquijor springen we een tuktuk in en na een rit van vijftien kilometer staan we in ons hutje voor de komende nachten. Een rieten hutje met een ventilator, op wandelafstand van de zee. We eten met onze voeten in het zand terwijl het kampvuur knetterend met op de achtergrond alle tinten rozeroodoranje van de ondergaande zon. Happy place. (SPOILER: nu al spijt dat we hier geen week gebleven zijn.)

Donderdag 22 december

Vandaag huren we weer een scooter en maken we een fijne dagtrip over het eiland. We gingen naar een groep watervallen die men de zodiac falls noemt: elke waterval krijgt dan ook de naam van een sterrenbeeld. Daarna naar een eeuwenoude Balete boom, waar je in de vijver er onder je voetjes in het water kan steken terwijl de visjes (en ook wel grotere exemplaren) aan je voeten komen knabbelen. Het kriebelt echt ontzettend maar leuk is het wel.

Wat verder stond een bordje voor watervallen die niet op de kaart stonden, dus ook hier slaan we even af. We worden verwelkomd door een bende locals die vol trots vertellen dat deze watervallen nog maar enkele weken open zijn. Ze hebben een kleedhokje gemaakt, bordjes die de weg aan duiden en een overdekte brommerstalling. Je kan er wat zwemmen of je Tarzangewijs met een touw in het water slingeren.

In een nabij gelegen dorpje eten we een ijsje onder de bouwvallige kerk: het bijhorende klooster is men momenteel aan het renoveren.

Het laatste wat we vandaag bezoeken zijn de bekendste watervallen van het eiland. We lopen tig trappen omlaag tussen de Filipino vrouwen die net van hun tourbusje afstapten. Deze watervallen zijn druk bezocht en ze zijn inderdaad mooi, maar de andere watervallen waren dat zeker ook. Onderweg naar huis stoppen we even en kijken we een stukje van een basketbalwedstrijd, een populaire sport in de Filipijnen.

Vrijdag 23 december

Omdat het ons hier zo goed bevalt op Siquijor besluiten we om hier nog een dag langer te blijven. Ons initiele plan om nog een derde eiland te bezoeken voor onze vlucht naar Singapore, laten we dus varen.  Doordat er op kerst geen boten varen, besluiten we om morgen de lange boottocht naar Bohol te ondernemen en daardoor hebben we vijf dagen op dit grotere eiland.

Vandaag lees ik wat tijdschriften op het strand, typ ik nog eens een blog en gaan we het water in, gewapend met een snorkelset. Het eerste deel van het water is ondiep, pas als je vijftig meter het water in bent, kan je er (net) niet meer staan. We zien heel veel zwarte zee-egels, een enkel zeepaardje en talrijke rode, blauwe en bruine zeesterren. Tussen het koraal zwemmen kleine, kleurrijke visjes en af en toe een zandkleurige exemplaar.

We drinken een pintje op het strand terwijl we naar de zonsondergang kijken en sluiten de dag af bij een Italiaan wat verder op met een goede pizza én tiramisu.

Zaterdag 24 december

We stappen bij in de tricycle met twee vrouwen tot het dorp en wandelen het laatste stukje tot de haven. We lunchen bij hetzelfde zaakje als toen we aankwamen en wat later beginnen we aan onze boottocht. Ook al ligt het eiland Siquijor tussen Dumaguete (vanwaar we komen) en Bohol (waar we naar toe willen) in, we moeten toch eerst de boot nemen naar Dumaguete. Gelukkig mogen we blijven zitten en varen we na een stop nu echt richting Bohol. Het is donker als we aankomen in de haven en wat later stappen we in een minibus naar het schiereiland Panglao.

Scootertrip Siquijor

We checken in en een uurtje later schuiven we aan bij het kerstdiner in onze hostel. We proeven van enkele typische Filipijnse gerechten waardoor een pork roll die men altijd maakt bij een feestdag. Het is echt een fijne hostel: ’s ochtends krijg je er gratis ontbijt, de kamers zijn ruim met goede bedden en de gemeenschappelijke douches zijn proper én hebben zelfs warm water. Het enige minpunt is dat ze hier voor één of andere reden vierkante lakens hebben van 1.5×1.5 meter. Ik ben nu eenmaal iets groter dan een meter twintig dus omdat ik er mij echt met de beste wil ter wereld niet ingepast krijg, haal ik toch maar snel mijn slaapzak boven. Om middernacht is het kerstavond in België en met onze kerstmutsen op ons hoofd, skypen we even met wat familie van mijn vriend.

Dubbele regenboog in Siquijor

Zondag 25 december

Kerstmis! Het leventje op Alona Beach gaat gewoon zijn gangetje met als enige verschil dat je er nergens je was kan laten doen vandaag. Voor de rest zijn alle zaakjes gewoon open en is het een dag gelijk een andere. En zo voelt het voor ons ook: we hebben echt geen kerstmisgevoel, ondanks de talrijke kerstversieringen en overdaad aan kerstliedjes. Omdat de laatste dagen eindelijk wat mooier weer is en er geen wolkje voor de zon te zien is, genieten we van de zon op het strand. Het is nog maar sinds een week echt mooi weer, zonder wolken of regenbuien en vandaag zijn we ook van onze verbrande huid af.

Mijn familie viert steeds op kerstdag zelf dus ’s avonds kruipen we opnieuw achter de computer met de kerstmuts op. We skypen een uurtje met de hele bende en tenslotte facetimen we met nog meer familie. Zo zijn we er toch een beetje bij, met al de moderne technologie is dat geen probleem. Zelf moeten we eerlijk toegeven dat we nu met kerst, voor de eerste en enige keer onze thuis een beetje missen. De feesten zijn altijd gezellig met de hele familie en we schuiven graag aan, aan tafel. Maar het voelt helemaal niet als kerst en (niet zo) stiekem willen we nog lang niet naar huis. Ook missen we eigenlijk niets: zelfs ons eigen bed niet. Af en toe verlangen we eens naar een goede Belgische friet, maar dat is het zo wel. De laatste maand breekt ook aan van onze trip. Enerzijds ervaren we een klein paniekmoment, we willen namelijk écht nog niet naar huis, maar anderzijds zijn we ook blij dat we nog een hele maand mogen reizen. Dat is namelijk nog steeds langer dan onze gebruikelijke drie weken-vakantie. En we gaan ook nog enkele fantastische bestemmingen bezoeken in die laatste maand, maar we gaan eerst beginnen met het eiland Bohol te verkennen op de scooter gedurende de drie komende dagen.

Maandag 26 december

Gelukkig kunnen we onze grote backpacks achter laten in het hostel, we komen hier dan ook nog terug over enkele nachten. Met enkel een kleine rugzak met het hoogstnoodzakelijke in, stappen we onze scooter op, klaar voor een driedaagse trip over het eiland Bohol. De gebruikelijke hoogtepunten van het eiland staan op het programma, maar ook wil ik een stukje van de oostkust bezoeken en daarom maken we er in plaats van een dagtrip maar meteen een langere tocht van.

We mijden de hoofdstad en komen na een eerste fijne trip aan in Tarsiers conservation center. Het is een iets of wat bizar gegeven: we zagen een vijftal tarsiers, verscholen tussen de takken. Deze kleine wezens zijn maar een tien centimeter groot en slapen overdag. Normaal toch. Ook al staan er gidsen bij die je aanmanen tot stilte (terecht), weinige van deze diertjes sliepen overdag. Hoe zou je zelf zijn als er elke paar minuten fluisterende en klikkende toeristen naast je stonden? Oh ja, en een groep Chinese toeristen. Dan weet je het al helemaal dat er geen slapen meer aan te pas komt.

We cruisen over de nette wegen (ja echt, bijna over verhard, een luxe!) en stoppen voor de lunch in Loboc, waar we zo waar een koppel tegenkomen die we een week eerder in Moalboal leerden kennen. Onze dag zet zich verder langs enkele bezienswaardigheden: van de twin hanging bridge gaan we naar de man-made forest. Bij die laatste zien we verrassend veel locals die fotoshoots houden, maar voor ons lijkt het eigenlijk nog het meest op een gewoon bos van bij ons. Eentje met ‘lagen’: bomen met verschillende hoogtes en varens op de grond. Hier bijzonder, bij ons alledaags.

De laatste rit brengt ons tot bij de Chocolate Hills, waarvoor het eiland zo bekend is. Geen bergen van chocolade, maar kegelvormige heuvels die verspreid zijn over een bepaalde regio. Mythische tranen van een reus of een bijzonder natuurverschijnsel, ik laat het in het midden. De eerste exemplaren, weliswaar nu groen van kleur omdat ze enkel bruin zijn verder in het droge seizoen, zien we middenin de rijstvelden. Een prachtig zicht en dan zou het mooiste nog komen. Ik kijk mijn ogen uit als we bij zonsondergang over de tientallen chocolate hills bekijken. Het is een werkelijk bizar en prachtig natuurverschijnsel. Een van de mooiste dingen die je op het eiland Bohol kan zien en ook een van de meest bijzondere dingen die we zagen in de Filipijnen.

De cijfertjes

Aantal stempels in paspoort: 1 (totaal 5)

Aantal plaatsen bezocht: 4. (totaal 26)

Aantal foto’s genomen: 592 (totaal 5982)

Vervoersmiddelen gebruikt: tricycle, scooter, minibus en boot. (totaal 13: vliegtuig, bus, metro, trein, tram, minibus, taxi, Russisch busje, dubbeldekkerbus, boot, tricycle, habal-habal en scooter.)

Treinleven: voorlopig even geen trein meer (totaal 171u34 – 10483km)

Aantal spullen kwijtgeraakt: 0. (totaal 1)

En verder?

Onze scootertrip over Bohol wordt verdergezet en dat zijn ook meteen onze laatste dagen in de Filipijnen. Een eilandengroep die we met veel plezier bezochten en ook sowieso nog wel eens willen bezoeken. We stappen nog eens het vliegtuig op, dit keer naar Singapore, waar we oudjaar zullen vieren.

 facebook– twitter – bloglovin – instagram